Lieve Boaz,

Weetje dat het nog steeds soms gek is dat je er bent? De hele zwangerschap heb ik je Pluis genoemd, ook toen we al wisten hoe je ging heten. Maar toen je er was, was je ineens geen pluis meer maar veranderde pluis in Boaz. Deze naam hebben papa en mama voor je uitgezocht en ik hoop dat je er blij mee bent. Wij vinden hem stoer, kort en krachtig.

Mijn hele zwangerschap heb ik tegen je gepraat liedjes voor je gezongen en over mijn buik geaaid. Ik heb meerdere keren tegen je gezegd dat je maar een mooie datum uit moest kiezen voor je verjaardag. Jij mocht bepalen en mama zou daar in mee gaan. Wonder boven wonder zag jij de wereld voor het eerst op de uitgerekende datum. Wie had dat gedacht. Een kindje van de tijd, en dat ben je nu nog steeds precies elke 4 uur heb je honger. Er word altijd gezegd: het is liefde op het eerste gezicht als je je baby voor het eerst ziet. JA! Alle cliches zijn waar. De bevalling was een hell maar je was er en alles leek ineens niet meer belangrijk. Hier was je en je naam is nu Boaz. Of het onwerkelijk was? JA! Ik heb uren naar je gekeken hoe je lag te slapen. Ik kon niet beseffen dat jij het was die al die tijd in mijn buik als een karate kid te keer ging. Dat jij zoals je hier nu lag ook in mijn buik had gezeten. Je was zo mooi klein en lief en alles er op en er aan.

De volgende dag mocht je met papa en mama mee naar huis. Daar lag je in je eigen wiegje. En als je moest drinken bij mama leek het net of je mama vast pakte. Ik werd overspoeld door een heel nieuw gevoel van liefde. Ik had me er veel bij voorgesteld lieve schat. Maar dit was nog veel mooier dan dat. De dagen na de bevalling gingen in een roes voorbij. Ik kon dagen naar je kijken en wilde je het liefst de hele dag vast houden en knuffelen. Elke keer weer even een reminder aan mezelf. Je bent er echt, je bent echt van mij, jij bent echt mijn baby. Ik wilde de tijd het liefst even stil zetten. Wat ging het snel zo was je 1 dag oud en voor ik het wist waren er al weer twee weken voorbij. Please give me a pause!

Mama werd erg emotioneel toen je je kleine kleertjes niet meer paste en deze in een doos moest stoppen. Weg doen doen we nog even niet. Wie weet kunnen we het ooit nog eens gebruiken. Maar wat ga je hard! Soms moet mama daar even aan wennen. Kleine baby’s horen grote baby’s te worden. Maar voor jou mama is dat af en toe wel even moeilijk. Al is deze fase met jou fantastisch!

Vandaag ben je bijna 3 maanden. En wat genieten we van jou. Je spartelt, je lacht, je knuffelt en je maakt echt oog contact met ons. De grote glimlach op je snoet als je uit je bedje word gehaald. Ik ben dol verliefd op jou mijn niet meer zo kleine baby. Het enige dat ik wil is dat je het naar je zin hebt en dat je gelukkig bent. En de mooiste bevestiging is jou prachtige lach en onverstaanbare geluidjes. Ik ben apen trots!

Soms kan mama ook wel eens even mopperen, dat ik wat me time wil. En dat ik ook moet wennen dat het leven nu helemaal anders is dan hiervoor. Ja je huilt ook wel eens nachten lang. Of hebt dagen dat je geen seconde bij mama vandaan wil zijn. Maar dat is snel vergeten als die prachtige lach weer op jou snoetje verschijnt. Jij Boaz mama’s niet meer zo kleine baby wat ben ik en wat is papa trots op jou! Trots dat wij jou papa en mama mogen zijn. Voor nu genieten we zoveel mogelijk van de knuffel momentjes. Want voor we het weten ben je groter en heb je geen zin meer om te knuffelen en wil je zelf op ontdekking. Stiekem hoop ik dat dat moment nog heel even op zich laat wachten. De knuffels met jou zijn de mooiste knuffels die er zijn.

Vanavond ga je voor het eerst in je eigen kamer slapen. Weer een emotioneel dingetje voor mama. Maar het word tijd. Je bent een grote hele stoere jongen en die kamer is helemaal van jou!

Mijn lieve kleine vriend mama houd van jou

Vorig bericht

review: Baby Dove

Volgend bericht

Boaz 4,5 maand hoe gaat het nu met ons

%d bloggers like this: