Opgebiecht!
Voordat ik Boaz kreeg hoorde je mij zo vaak zeggen: ‘Dat ga ik dus echt niet doen als ik moeder ben!’, maar niks is minder waar… Ik schreeuwde het nog net niet van de daken dat ik niet zo’n op en top moeder zou worden die niet meer aan zichzelf denkt en alle bijbehorende clichés… Nu ik bijna een half jaar moeder ben, heb ik er stiekem toch wel een paar op te biechten. Oeps!
Speciaal voor degene die mij toen tegenspraken en zeiden: ‘Wacht maar tot hij er is!’, jullie hadden gelijk… Lezen jullie mee?
‘Ik word echt niet zo’n moeder die…’:
- Het korte, pittige kapsel laat aanmeten.
Ik moet toegeven, ik zal mijn lange krullen nooit zo kort knippen, maar nu ik moeder ben kan ik heel goed begrijpen waarom moeders dat doen. Elke keer die grijpgrage handjes van je baby die met alle kracht in je haar hangen. Ieder loshangend plukje haar weten ze op wonderbaarlijke wijze te pakken te krijgen. Dus ja, ineens begin ik die pittige kapseltjes enigszins te begrijpen. - Alleen nog maar makkelijke kleding aantrekt.
Echt niet! Het moet er vooral altijd mooi uitzien. Nu betrap ik mezelf erop dat het nu toch regelmatig de makkelijke broeken zijn die het lekkerst zitten. Ik bedoel, probeer jij maar eens de hele dag over de grond te kruipen in je veel te strakke leren broek. Even snel een grote trui aantrekken is ook zo gedaan i.p.v. die prachtige nette blouse die je óók nog eens moet strijken voordat het er een beetje uit ziet. Oeps, hoor ik daar weer een moeke praten? - Alleen maar kleren voor haar kleine koopt.
Ga ik winkelen met vriendinnen om mezelf weer eens goed te verwennen met een nieuwe garderobe, kom ik thuis met een compleet nieuwe kledinglijn voor de kleine. Tsja, die babykleertjes zijn natuurlijk veel te leuk om te laten hangen! - Zich niet meer vrouwelijk voelt.
Ik verbaasde mij over de moeders die zichzelf niet meer zagen als de aantrekkelijke vrouw die ze voorheen wel waren, maar… Na een bevalling waar schaamte niet ter sprake komt is het inderdaad best lastig om je in te denken dat iemand je ooit nog aantrekkelijk gaat vinden. De slappe buik en leeggelopen borsten die meer op ballonnen van een week oud lijken helpen daar niet echt aan mee. Nu, een half jaar later denk ik hier gelukkig weer anders over en zit ik weer prima in mijn vel! - Nooit meer uit gaat.
Nu is het niet zo dat ik nooit meer uit ga, maar deze moeder zit net zo lief met man en baby lekker thuis op de bank als dat ik vroeger elke zaterdagavond in de kroeg stond. Als het dan een keertje voorkomt dat we een avondje op stap gaan, denk dan maar niet dat ik onze kleine vriend uit logeren laat gaan! Nee hoor, hij wordt gewoon aan het eind van de avond opgehaald zodat ik niet zondagochtend wakker word zonder baby, dat vind ik namelijk veel te lekker! - Aan de billen van mijn baby gaat ruiken of hij gepoept heeft. Ik vroeg me dus altijd af waarom mensen dit deden, ieuw! Niks is minder waar. Meestal ruik je het van verre afstand al wat die draak van mij geproduceerd heeft, maar zo af en toe zit er wel een twijfelgevalletje tussen. Tsja, dan verdwijnt mama’s neus toch echt tegen de billetjes van de kleine om te ruiken of het echt of vals alarm is… Jakkie!
Zijn er meer moeders die dit doen? Laat het mij weten in de comments!
Vorig bericht
Volgend bericht