Moeder worden was mijn grootste droom and I did it! Ik ben moeder! Boaz is vandaag 9 maanden oud. Dat betekent dat hij precies net zo lang uit mijn buik is als dat hij er in gezeten heeft. Boaz werd geboren op zijn uitgerekende datum maar heeft de komst van Boaz mij eigenlijk veranderd? Een dikke vette JA! Moeder zijn is een veeleisende job. Ik bedoel, de wasmand die vanmorgen nog leeg was, daar is nu alweer een nieuwe berg in te vinden. Die net gedweilde vloer ligt binnen een paar minuten weer vol met afgekloven zompige broodkorsten. En, laten we het maar niet hebben over dat kraaiende mannetje die je in de ochtend wakker maakt, terwijl jij er zelf als een zombie bij loopt omdat meneer vannacht een feestje hield. Moeder zijn stopt niet. De moeder-modus staan altijd aan. Maar hoe cliché het ook klinkt, je krijgt er echt heel veel voor terug! Behalve dat mijn leven nu gewoon anders is, heeft het mij ook veranderd als mens.
Ik ben veel emotioneler geworden. Vooral op het vlak baby’s en kinderen. Als ik zielige reclames zie van kinderen die honger hebben, op internet stukken voorbij zie komen over kindermisbruik, mishandeling of vermissing dan kan ik wel een potje janken. Eerst dacht ik dat ik gewoon zo hormonaal als de pieten was maar we zijn nu negen maanden verder dus ik kan het excuus hormonen niet meer gebruiken als ik weer zit te sniffen, haha! Het is niet dat het mij hiervoor niets interesseerde maar ik merk dat het me nu toch meer bezig houdt.
Ik heb ineens een heel sterk moeder gevoel. Als er iets mis is met Boaz dan ga ik heel erg af op dat gevoel. Als mijn moeder gevoel zegt dat het niet oké is, dan is het meestal niet oké. Je zou het bijna een extra zintuig kunnen noemen.
Er zijn meer zorgen, gaat het goed met hem, waarom huilt hij nou zo? Shit, hij kukelt weer op zijn koppie is dat wel goed, zo vaak? Het is niet dat ik om elke scheet de dokter bel, maar ik ben sneller bezorgd omdat ik graag wil dat het goed met hem gaat.
Die zorgen gaan natuurlijk wel samen met onvoorwaardelijke alles overheersende liefde. Ik heb echt een nieuw soort liefde ontdekt. Hij is prachtig. Een kind krijgen is overweldigend mooi! Ik zal alles doen om een lach op zijn gezicht te toveren. Als het daarvoor nodig is om als een idioot door de kamer te rennen en daar hard kabaal bij te maken, doe ik dat (de buren zullen wel denken…)!
Waar ik het voorheen al druk vond als ik op zaterdag moest werken en in de avond nog een verjaardag had. Nou als je nu het hele weekend verjaardagen hebt is het pas druk. Dat is niet even gezellig zitten en aan je glaasje wijn nippen. Als je niet bezig bent met het verslepen van je totale inboedel aan speelgoed en campingbedden dan ben je wel bezig met je baby die ontdekt heeft hoe de keukenkastjes van je vrienden open gaan en wild zit te kraaien tussen een complete Tupperware party.
Moeder zijn is het zwaarste en meest geweldige wat ik ooit gedaan heb. Het is soms even flink aanpoten. Ook hier is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Ook ik vraag me wel eens af waar ik Boaz het best ongezien achter het behang kan plakken. Mijn leven is flink veranderd. Zowel fysiek als emotioneel. Maar ik zou het voor geen goud willen missen!